ΝΗΣΤΙΚΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Αισχυνόμενοι για τα μέχρι χτες
Πιστεύω στα βλακώδη
Της πατρίδος ιδεώδη
Κι αναγουλιασμένοι από τους φρενήρεις ρυθμούς
Των καιρών του Υδροχόου
Οι φίλοι μας δρεπανηφόροι διαφθορείς
Του ωραίου
Παραμάσχαλα τις κίβδηλες ορμές τους
Ψάχνουν αγχωμένοι για καινές αξίες
Στα σκουπίδια, τα καφέ και τις πλατείες
Σκαλίζοντας
–Σαν της Βομβάης τα ορφανά–
Σε βορβορώδη λήμματα αναβράζοντα
Μεστά από Αριστοτέλους άπαντα
Ορθοδοξία και σκατά.

ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΗΣ ΗΒΗΣ

Ριπές ανάσας μέσα της
Μες στα στιλπνά της τα μαλλιά, τις τρυφερές παρειές
Γέψη βαθιά ανάκατη με πέλαγος και με βαρδάρη
Ξερίζωνε το ήθος και την άρνηση
Από χνουδωτούς κι ηλεκτρισμένους πόρους
Στη ράχη και στις ρόγες

Αίφνης ο νέος έσκυψε να κατασχέσει το παρόν
Από τα υγρά της νέας χείλη, τα ανυπόμονα

Παρόν από καιρό τώρα ανώφελα φρουρούσαν
Τις νύχτες των υγρών γλουτών και υπογαστρίων πόνων
Γυμνοί, ξεδοντιασμένοι καλικάντζαροι
Που ζούσαν με ξηρούς λωτούς και πέταλα ανεμώνων.

ΕΣΥ

Η κληματαριά μας έξω
Μπουμπουκιάζει
Πεταλούδες ξεπετιούνται
Ολοκαίνουργια μέρα

Γύρω μας νέοι τρόποι
Πάνω μας νέοι φόβοι
Μέσα μας νέοι θάνατοι

Αγάπη μου, εσύ ξέρεις
Ακριβώς πώς αισθάνομαι.

 

ΔΕΥΤΕΡΑ

Πρωινό μιας καινούργιας Δευτέρας
Όχι πια σαν παλιά, βιαστικά
Η γυναίκα το βήμα μετρούσε
Ήρεμη κρύβοντας τόλμη
Με φόβο στο διάβα μη λάχει
Άστοχη σκέψη η πράξη
Και φυραίνει τη λαχτάρα του νέου
Όμορφου, καλού έρωτά της
Αυτού που στης νύχτας την κόψη
Μύχιες θέσεις ασεβώς προσβάλλει
Αφού πρόθυμα πρώτα βυζάξει
Βραχνές ανάσες, ληξιπρόθεσμες.