ΙΑΠΕΤΙΚΑ

 

1. Ουδείς πλην Διός

   Μάκαρες αφίχθημεν ασμένως

   Βροτοί στων Σκιθών τη χώρα                       

   Ανάρμοστα δέσμιοι  τραχέως αυθέντη

   Φθειρόμενοι από άγχος σθεναρό

   Όλοι του ιδίου νέου βασάνου:  Tου νέου Ολύμπου

   Άυπνοι και σκυφτοί με γόνυ λειωμένο

   Σε σιδηρόπετρα

   Μανταλωμένοι απέδιλοι πηδαλιούχοι    

   Eζωσμένοι αμφίπλευρους μασχαλιστήρες

   Στο στέρνο μας ανάλγητη σφήνα

   Καρφώνει ο καινούργιος ταγός

   Ο ελεύθερος τύραννος Δίας  [Ιαννός]

   Όμως τώρα ουράνια γέννα εσύ προσαρμόσου

   Σε νόμους νέους και τρόπους εσπέρους

    

2. Ο χαμός

   Το σθένος της Ανάγκης ακράτητο

   Μπροστά μας ο χαμός που ποθήσαμε

   Δείτε φίλοι σύντροφοι στην παγωνιά

   Ο σελασφόρος φίλος θεός πέθανε

   Στην Ακαδημία Πλάτωνος

   Απ’ έξω.

    

3. Ελευσίς

       Τα δειλινά σήμαντρα σήμαναν

       Πάνω σε ανθισμένες γαζίες

       Σε μετέωρες κλασματικές στήλες απόσταξης

       Και σε ανέσπερες Θριάσιες  πέτρες

       Η Νικοστράτη,  ταμίας σε μίνι μάρκετ

       Γελάει ηλεκτρονικά στον Μουσαφίρη

       Και ψάλει σε ήχο πλάγιο β΄

       Ο άλλος ευωνύμως απαντά σε δ'

 

 4.  Νικοστράτη

      ΝΙΚ:       «Δος μοι τούτον τον ξένον

                      Τον σαρκώσαντα τους ομφάλιους φόβους»

     ΜΟΥ:      «Αμήν Κύριε»

     ΝΙΚ:       «Δος μοι τούτον τον ξένον

                     Τον εξάγγελο βοώντα την ακύρωση του γέλιου

                     Την ώρα της κάρπωσης»

     ΜΟΥ:    «Συνωδά τη φύση σου Κύριε Θεέ μου»

     ΝΙΚ:       «Δος μοι τούτον τον ξένον

                     Τον ημεροσκόπο της χαραυγής

                     Του άγευστου αιώνα»

     ΜΟΥ:    «Εγώ είμαι  ο λόγος και ο Θεός

                     Ο εγκαταστήσας την απέχθεια

                     Στον κυκλικό χορό»

     ΝΙΚ:       «Δος μοι τούτον τον ξένον

                     Τον αγαπήσαντα τους πάντες»

     ΜΟΥ:    «Πλατυτέρα τώρα  τραγούδα

                     τεριρέμ για χάρη μου»

 

5.       Mare Negru*          (* Ρουμ. Μαύρη Θάλασσα)

Υποτείνουσα καμπούρα γομολάστιχα

Καμπάνα έρπουσας εαρινής ανάμνησης

Σε ρόδες και σε ρίζες ράγες

Υπερβολικών γενεθλίων ερώτων

Βαρύπενθης νύφης Λοξία ψάλλε

Μύρια ρω βημάτων και βλημάτων

Ρω μνημάτων Θηβών και Εκβάτανων

Ρω βασίλισσας ανίερης

Με μικρή γλωσσίτσα άνευρη

Μπράτσα σήμαντρα χλώριο

Βλέμμα κασσίτερος  τριχωτές

Μπάμιες Μπογιατίου ξερικές

Και δύο ρώγες σκούρες

Το Έτε Κα σε δέκα ανοίγει.

Εγώ όμως Παλλάδα Ελλάδα εσέ προσκυνώ

Μόνο έλα πριν σβήσει ο σίδηρος και η ώρα

Πριν σε μαγαρίσει αιδοίο δειλής παρθένας

Του μέλλοντος τους.

Πρόωρη μαινάδα δες:  δυο απρόθυμοι ταξιτζήδες

Δυόμισι σκυλιά σκιές

Και ένας θεός σακάτης

Ένας σακάτης αδερφός στα πόδια σου

Καβάλα σε δυο κύματα μας πάει

Ολοταχώς στο σήμερα να ετοιμάσουμε

Αιματηρή θυσία καρχαρία  

Στην Κωστάντζα.

           

            Π. Στάθης/ 2015