TEMPO RUBATO

 

 

1.  Ώρα

 

Χάθηκαν τα χρώματα και οι λέξεις για τις ώρες

 

Τις πήρες μαζί σου σε ατόφια αδιαφάνεια

 

Οι λέξεις για τα σύννεφα και το οξυγόνο

 

Μόνο το χαμόγελο για χάρη σου

 

Συντεταγμένο

 

Ξαφνικά, σαν το βήμα σου

 

Τριζάτο,  σαν το προπέρσινο λιοπύρι

 

Στη Μούντρα.

 

 

 

2.  Τρόποι

 

Σήμαντρα αμφίβολοι τρόποι το σούρουπο

 

Χίλιες κίτρινες στιγμές ανάσες θρηνούν

 

Ρούσα δύστροπη, ασυγχώρητη

 

Σαν του πόθου το κρεβάτι

 

Στρώνεις βιαστικά

 

Kαι λειώνεις.

 

 

 

3.  Φωνή

 

Μια νύχτα πριν μύριες

 

Τη φωνή σου δεν θυμήθηκα

 

Όμως κοιμήθηκα

 

Έκτοτε τον θάνατο δεν τον φοβάμαι

 

Μήτε τον ντρέπομαι

 

Έβρεχε πάλι

 

Δεν σε ξανάδα

 

 

4.  Ψυχή

 

Ο ημιφαλακρός άντρας με το ένα χέρι

 

Έπαιζε στα χείλη πλαστικό καλαμάκι

 

(αυτά που αναδεύουν τον καφέ) 

 

Με το άλλο πήρε και ακούμπησε την ψυχή του

 

Πάνω στο μακρύ μαύρο τραπέζι

 

Αυτή πήγε και απλώθηκε παντού.

 

 

 

5.  Οδός Νίκης 512

 

Η δε ρεστία πάνω από είκοσι κεφάλια

 

Κάτω από τα ανοιχτά πόδια σκυφτής κοπέλας

 

Κόμισε ιώδιο και άσεμνα αρώματα

 

Μέσα στα μάτια μου

 

Και κάτω στη ραχοκοκαλιά μου

 

Πίσω  στο ημίφως

 

Την ώρα που κλείναν τα γραφεία.

 

 

 

6.  Η Αγάπη 5145

 

Καιρό έχεις να φανείς

 

Σε έμμονο χτες χαμένη

 

Χωμένη στην ακτίνα ενός φανοστάτη

 

Σκορπίζεις στη γη αγάπης φωτόνια.

 

Μαγάρισαν τα ωραία μας

 

Μα εγώ ψυχή μου χρόνια σε ζητώ

 

Σε αγωγούς ομβρίων και σε καφέδες χωρίς άρωμα.

 

Τον έρωτά μου τον είδε κανείς;

 

Βρήκε κανείς τη χαρά μου;

 

 

 

7.  Λόφος Νυμφίων 1

 

Η άνοιξη φέτος ήρθε πίσω

 

Σάπισε η αλόη μες στη γλάστρα μας

 

Η Κασσιανή κρατώντας πάνω στο κεφάλι της

 

Ένα ταψί γεμάτο με άστρα 

 

Κοιτούσε δυό σύννεφα που έσμιγαν

 

Προς το αυθαίρετο της κυρίας Πόπης

 

Άρτι χηρευσάσης

 

Εποφθαλμιούσης νεογνά κοτσύφια

 

Στην έσω διχάλα της γκορτσιάς

 

Των ξυλοπόδαρων νυμφίων

 

Που είχαν στρώσει τέντα καταγής

 

Κι απλώναν πάνω τα φιλιά μας

 

Να στεγνώνουν.