ΙΣΧΝΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

Στεγνά κορμιά μερικώς εν κινήσει
Νεκρά, σκόρπια κύτταρα στο διάβα
Με πόρους χάσκοντες πεινασμένους
Και παλμικά εκχύνοντες στα πέριξ
Ισχνούς, σπογγώδεις πόθους

Μικρές προσδοκίες
Μικρές, διψασμένες προσδοκίες
Διψασμένες προσδοκίες
Ρουφούν το παρόν του άλλου
Τον ανεπαίσθητο ενεστώτα χρόνο
Και την αγωνία αυτής εδώ της στιγμής

Ορθάνοιχτοι πόροι
Εξαχνωτές ολίγης ζαρωμένης ψυχής
Μαγνητισμένο άγγιγμα σε νευρώδεις γλουτούς
Μύριες, σκόπιμες υποσχέσεις
Δώρο ύστατο της γλυκιάς θείας Μνημοσύνης

Προ του λόγω πλήρους αηδίας
Εις Κύριον τερματικόν ψόφον.

ΝΑΝΤΕΖΝΤΑ

Εξαίσιες οσμές νεόφερτων εραστών
Διαλεχτό ουίσκι
Νωχελικός αιθέρας
Υφέρπουσα μυρωδιά αιδοίων
Ρούφηξα αγωνιωδώς, ξανά και ξανά
Μπας και διακρίνω του δικού σου
Για να σε αναστήσω
Όμως τίποτα· εσύ όλα στον Άδη

Στο δρύινο, κατάστικτο πάτωμα
Τα βήματα του Κώστα του Ισπανού
Στακάτα –αν κι ατροφικά–
Κάλυψαν ξάφνου τα πάντα
Εκτός από τη διάχυτη ντροπή μου
Να μη θυμηθώ το όνομά σου

Επέστρεψα έξω
Στα στενά, γλιστερά πεζοδρόμια
Τα λερωμένα σκαλιά πολυκατοικιών
Θυμάσαι;
Εκεί που αδιάντροπα ξερνούσαμε
Ανάκατα με πύον κι αλκοόλ
Τη δειλή, θλιβερή μας αγάπη

Βιάστηκες
Η επερχόμενη εποχή ανορεξίας
Δε θα χωρούσε στο άγριο βλέμμα σου·
Έσβησες
Μαζί με τους μετασεισμούς.

ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ

Με μύχιες επιθυμίες και βουλές άσεμνες
Γαζωμένες στη φόδρα γκρίζων ρούχων
Προσηκόντως σπουδαιοφανείς
Ομιλούν τις αποφάσεις τους ανενδοίαστα
Αδημονώντας υπερφίαλα
Μπροστά σε γυάλινα, παλίνδρομα φέρετρα
–Πλήρη με την τυφλή πεποίθησή τους–
Βαβυλωνίως λογιζόμενοι τη σύληση
Ισχνά παρασιτόντων νέων
–Αδαήμονων της ουσίας των προκείμενων αξιών–
Και εξαγοράζουν αντί πινακίου φακής
Χαρές ημερών και ίμερους δέκα νυκτών
Οι κύριοι εξ Αθηνών έτους 2010

«Δεν είναι συνηθισμένος έρωτας, πατέρα»
Μουρμούριζε ο όμορφος, υπέροχος νέος
Διαισθανόμενος τον άγαρμπο βιασμό
Του θάλλοντος ειδυλλίου του.